IK BEN WEER THUIS! Na alweer twee nachtjes héérlijk geslapen te hebben in mijn EIGEN VERTROUWDE BEDJE, begint dit besef steeds meer te komen. Maar het voelt nog steeds zo onwerkelijk dat ‘ik’ (onzeker als ik kan zijn), dit ‘gewoon’ gedaan heb! Dat ik, in mijn eentje, het vliegtuig in ben gestapt naar een totaal onbekende en andere wereld, om daar vervolgens voor 2.5 maand te leven.

Ik blijk ineens veel zelfstandiger en zelfverzekerder te zijn dan ik altijd heb gedacht. Ik kan me prima redden in mijn eentje, in een totaal andere cultuur. Ik kan me prima redden in een land waar geen Nederlands gesproken wordt. Waar ik me verstaanbaar moet maken in het Engels. ENGELS…. Haha de mensen die mij een beetje kennen, weten dat dit bij mij altijd één groot drama was. Hoe goed ik ook mijn best deed op de middelbare school… ik kwam altijd thuis met drieën of vieren.

Ik kan me prima redden in een land waar je creatief moet zijn omdat alle luxe die wij gewend zijn in Nederland er niet is. De mensen in Uganda hebben mij laten zien dat je heel gelukkig kunt zijn met kleine dingen. Ik heb nog nooit iemand zo gelukkig gezien met een foto van zichzelf, ik heb nog nooit iemand zo blij gemaakt met een half opgegeten appel, ik heb nog nooit zoveel lachende kindjes bij elkaar gezien die aan het spelen waren met een autoband of een zelfgemaakte stuiterbal of met bellenblaas. Ik heb nog nooit zoveel dankbare en tevreden mensen bij elkaar gezien. Ondanks álle armoede waarin ze iedere dag zelf leven.

In Nederland raken de mensen al in paniek als de elektriciteit een avond uitvalt. Als ze een dag geen computer, laptop of mobiel kunnen gebruiken. Of als je een dag niet kunt douchen omdat er een keer een dagje geen water is. In Oeganda worden de mensen er niet gelijk ongeduldig en gestrest van. De mensen zijn dankbaar voor alles wat ze WEL hebben. De mensen in Oeganda zijn een stuk meer tevreden en relaxter. En daar kunnen wij als Nederlanders écht iets van leren. Haha en regent het een keer precies op het moment dat je naar je werk moet? GEEN PROBLEEM! Dan wacht je gewoon tot dat het droog is! Ook deze regel mogen ze wat mij betreft in Nederland wel introduceren.

Als ik terug kijk, kan ik écht zeggen dat ik de tijd van mijn leven heb gehad in Uganda! Ik heb hele bijzondere mensen leren kennen waarmee ik een onvergetelijke tijd heb doorgemaakt. Ik heb ontzettend genoten, gelachen, geleefd! Maar zoals geen enkel mens ALTIJD gelukkig kan zijn, was ik dat ook niet altijd. In Uganda kom je veel ellende tegen en dat raakt je hoe dan ook. Er zijn momenten geweest dat ik er liever even voor wilde vluchten. Maar dat heb ik niet gedaan want… na de regen zag ik de zon weer!

De mensen die dichtbij mij staan, weten hoelang ik dit al heb gewild. Hoe groot de droom van mij was om naar Afrika te gaan. En ik werd onrustig van het idee dat ik gelijk na mij studie aan het werk moest gaan en dat ik dan misschien wel nooit meer zo’n mooie kans kreeg om mijn droom waar te maken. IK MOEST DIT DOEN! Ondanks de onzekerheid. Nog nooit heb ik zo sterk gevoeld dat ik dit niet alleen hoefde te doen.

En nu sta ik hier weer. Op Nederlandse bodem. MIJN DROOM IS WERKELIJKEHEID GEWORDEN! Uganda heeft voor altijd mijn hart gestolen. Ik ben terug gekomen als een véél rijker mens. En daar ben ik ontzettend dankbaar voor!

Over een weekje vieren we kerstfeest. Mijn kerstwens gaat naar de (toekomstige) tienermoeders van Wakisa Ministries. Ik wens dat deze onschuldige meiden geaccepteerd worden door hun familie en vrienden. Ik wens dat dit maatschappelijke probleem opgelost wordt zodat deze meiden een hoopvolle en eerlijke toekomst tegemoet kunnen gaan. Deze super lieve, maar ook getraumatiseerde meiden verdienen dit!

“One day this child will wake up in a fair and peaceful world. That is my dream. And then this child will see what life can be for you and me in this world. That is my dream.”